Iglasty Las

Niedaleko od ososen znajduje się las igieł, są one wszędzie. Na drzewach, na ziemi a nawet podczas podmuchu wiatru powiewają w powietrzu.

Przybyli. Nie szli długo, ale łapki małego kociaka są jeszcze małe i słabe, więc Świt musiała go pod koniec drogi nieść w pyszczku. Delikatnie położyła kociaka na kłującej od igieł ziemi. 
-Widzisz ten ciemny, wilgotny las igieł?- zapytała cicho małego, który był chyba zbyt zajęty skakaniem z miejsca na miejsce, aby nie pokłuć sobie swoich delikatnych łap igłami. Kotka syknęła, aby kociak wreszcie się uspokoił i zaczął jej słuchać.
-Pewnego dnia będziesz wojownikiem, więc chcę abyś mnie słuchał a nie skakał w miejscu z powodu kilku igieł!- Syknęła, tym razem głośniej. -Popchnęła kociaka w stronę stosu igieł, aby sprawdzić czy kociak jest w stanie się wybronić z tej sytuacji. Następnie zadrapała jego łopatkę na tyle wystarczająco, że został lekki ślad jej ostrych jak brzytwa pazurów.
-Co zrobisz w tej sytuacji?- Miauknęła do niego jakby chciała aby kociak dokonał na niej ataku.